بررسی خاصیت بازدارنگی برخی از ایمیدازول‌ها به روی فلز مس به روش نظری و مقایسه آن با نتایج تجربی

در این تحقیق، شاخص‌های بازدارندگی خوردگی برای ترکیبات 4-متیل 1-فنیل ایمیدازول (PMI)، 4-متیل 1-(اورتو- تولیل)-ایمیدازول (O-TMI) و -متیل 1-(پارا- تولیل)-ایمیدازول (P-TMI) روی فلز مس، در محیط خنثی و پروتونه توسط شیمی محاسباتی بررسی گردید. از روش نظریه‌ی تابع چگال (DFT) و نظریه اختلال مولر-پلست (MP2) به همراه سری‌های پایه‌ی استاندارد6-31++G* استفاده گردید. ویژگی‌هایی مانند: گاف انرژی (DE)، ممان دو قطبی(m)، الکترونگاتیوی (c)، سختی (h) و کسری الکترون‌های منتقل شده از مولکول بازدارنده به اتم فلزی (DN)، در دو حالت خنثی و پروتونه و در دو فاز محاسبه شده است. مولکول p-TMI مؤثرترین بازدارنده برای محافظت از خوردگی مس می‌باشد. در انتها همبستگی مناسبی بین مقادیر DN و نتایج به‌دست آمده از روشِ تجربی به‌دست آمد.